De wassende regenboog

Je stond daar bij de waterval
het meest één
met jezelf
waar stralen licht
en water samenkomen
eeuwigdurende diepte
het land verbonden aan de voeten
met de moedervlek
eiland onder de gouden pajong
waar een karbouw
aan de horizon verdwijnt

van onze voorzaten
de wassende regenboog
eeuwig in het hart
geschreven
neerdalende kleuren
losse woorden
en kokend bloed
zon, sta stil

hoor, hoe water in water valt
traag hangen daar de vachten
van schapenwolken in het azuur
de machtige tamarinde
en de orchidee
zullen niet sterven

ik herinner mij
een stem als een regenboog